Koncepcja „Świętokrzyskiego Centrum Archeologii Doświadczalnej” powstała m.in., jako efekt rozwoju projektu „Człowiek i Żelazo w pierwszych wiekach naszej ery”. Już w roku 2002 zwrócono uwagę, że „Piecowisko” w Nowej Słupi nie posiada powierzchni i infrastruktury umożliwiającej swobodne uczestnictwo w pokazach. Obserwacja ta wiązała się z obecnością ok. 75 prezenterów i znacznej liczby widzów na przestrzeni ok. 1,5 ha. Trudno jednoznacznie określić liczebność publiczności na „Piecowisku” w latach 2000-2010 ale z pewnością „Dymarki”, jako całość, były odwiedzane corocznie przez ok. 13-16 tysięcy widzów w ciągu dwóch dni. Liczba prezenterów również zwiększała się sukcesywnie od kilkunastu osób w roku 1999 po 175 w roku 2011. Ta właśnie realizacja „Dymarek Świętokrzyskich”, połączona z otwarciem nowego ośrodka ekspozycyjnego, wiązała się z uczestnictwem ponad 25 tysięcy turystów. Pomimo tego, że część rozrywkowa imprezy znajdowała się wówczas poza terenem pokazów, w świetle poczynionych obserwacji można przypuszczać, że większość osób przybyłych wówczas na „Dymarki” odwiedziła Centrum.
Pokaz LVDVS MAGNVS CACTI w czasie "Dymarek 2011". Fot. W. Habdas
